Το Θησαυροφυλάκιο της Πέτρας, αποτελεί εθνικό θησαυρό της Ιορδανίας και παγκόσμιο μνημείο της UNSECO.
Η μυθική πόλη της Πέτρας αποτελείται από αναρίθμητα μνημεία λαξευμένα στον βράχο. Το πιο διάσημο από αυτά, το Θησαυροφυλάκιο, παρείχε το σκηνικό για τα γυρίσματα της ταινίας “Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία Σταυροφορία.” Στην ουσία, το τεράστιο αυτό μνημείο θεωρούνταν το μαυσωλείο του Βασιλιά Αρετά Γ’ του Φιλέλληνα (κυβ. 87-62 π. Χ.).
Γενικά
Οι τάφοι που βρίσκονται διάσπαρτοι στην περιοχή είναι ένα πανέμορφο δείγμα της Ελληνιστικής και Ανατολικής αρχιτεκτονικής της εποχής. Εκφράζει την κουλτούρα των Ναβαταίων καθώς και το τρόπο ζωής τους σε πολλά καθημερινά πράγματα, όπως το εμπόριο και τις κοινωνικές σχέσεις.
Η κόρη του Αρέτα του Γ’ ήταν παντρεμένη με τον Ηρώδη Αντύπα, γιό του Ηρώδη του Μέγα ο οποίος προχώρησε στην μεγάλη σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ. Η μητέρα του άνηκε στην φυλή των Ναβαταίων, πράγμα που αποδεικνύει την ιστορικότητα της Πέτρας πολύ πριν της Γεννήσεως του Χριστού.
Πολλά από τα μνημεία της Πέτρας (όπως και το Θησαυροφυλάκιο) περιέχουν μικρές οπές ή κόγχες οι οποίες προορίζονταν για την ταφή των νεκρών. Παρόλα αυτά δεν βρέθηκαν λείψανα ή κάποια δείγματα που να δίνουν περισσότερο φως στις πρακτικές ταφής των Ναβαταίων. Μνημεία αυτής της μορφής δεν συναντώνται σε καμία άλλη χώρα της Ιορδανίας, διατηρώντας έτσι άγνωστη ακόμη μια πτυχή του πολιτισμού τους.
Θησαυροφυλάκιο – Η αρχιτεκτονική του
Ο τρόπος χτισίματος του Θησαυροφυλακίου είναι σαφώς επηρεασμένος από την Αλεξανδρινή εποχή. Οι Κορίνθιοι κίονες που συναντώνται σε όλη την έκταση του, χρησιμοποιούνταν ιδιαίτερα την εποχή εκείνη στην Αλεξάνδρεια. Ακόμη η σύνδεση του με το ελληνιστικό στοιχείο είναι εμφανής, όταν αντικρίζοντας την πρόσοψη διακρίνεις τις Αμαζόνες να πλαισιώνουν μια Αιγυπτιακή Θεότητα. Πρόκειται για την Ίσις – Τύχη, έναν συνδυασμό της αιγυπτιακής θεάς Ίσιδος με την ελληνική θεά Τύχη.
Στο κατώτερο εξωτερικό μέρος από το θησαυροφυλάκιο συναντάμε τις αρχαίες μορφές των Διόσκουρων (Κάστωρ και Πολυδεύκης), οι οποίοι θεωρούνταν προστάτες των ταξιδιωτών και των ψυχών, στο μεταθανάτιο ταξίδι τους.
Επιρροή στον τουρισμό.
Το 1812, η πόλη της Πέτρας επανακαλύφθηκαν από τον Σουηδό εξερευνητή Γιόχαν Λούντβιχ Μπούρκχαρντ. Καθώς η Δυτική Ευρώπη συνέχιζε την εξερεύνηση της Μέσης Ανατολής, ο τουρισμός γνώριζε ανάπτυξη και μέχρι το 1920, ένα μικρό ξενοδοχείο άνοιξε κοντά στην Πέτρα. Παρότι η Πέτρα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όπως οι μεγαλύτερες, κεντρικές πόλεις σαν το Κάιρο, ο τουρισμός άρχισε να αλλάζει την οικονομία και την κοινωνική δομή των Βεδουίνων που ζούσαν κοντά.
Ο τουρισμός είναι πλέον η κύρια πηγή εισοδήματος στην Ιορδανία. Ξενοδοχεία, καταστήματα με σουβενίρ, εστιατόρια και υπηρεσίες ενοικίασης αλόγων βρίσκονται σε ακτίνα μόλις λίγων μέτρων από την ίδια την Πέτρα. Ενώ οι οικονομικές επιπτώσεις ήταν σε μεγάλο βαθμό θετικές, η ίδια η περιοχή αντιμετωπίζει απειλή από τον αυξημένο τουρισμό.
Η υγρασία από τα μεγάλα πλήθη των ατόμων που επισκέπτονται τον χώρο, έχει αναφερθεί πως προκαλεί ζημιά στον ξηρό ψαμμίτη. Λευκές κηλίδες εμφανίστηκαν σε τοίχους και στήλες από απόθεση στεατικού οξέος λόγω των χεριών που ακουμπάνε στα αρχαία τείχη.
Η ίδια η επιφάνεια στο Θησαυροφυλάκιο έχει υποχωρήσει κατά 40mm σε λιγότερο από δέκα χρόνια, από ανθρώπους που στηρίζονταν ή ακουμπούσαν στην κατασκευή του.
Τι να κάνω αν βρεθώ εκεί?
Μην ξεχάσετε να περάσετε ένα από τα βράδια σας μπροστά από το Θησαυροφυλάκιο, όταν δεκάδες προσκυνητής με αναμμένα κεριά στην σιωπή αφουγκράζονται το μεγαλείο της Πέτρας. Αποτελεί το must μιας επίσκεψης σας εκεί, που οπωσδήποτε δεν θέλετε να χάσετε!
Καλό σας ταξίδι…
